Ineens krijg je de boodschap dat het hartje van jouw kindje niet meer klopt of je verliest plotseling bloed. Hoe je er ook achter komt, de droom van een kindje in je armen is voorbij. Je komt terecht in een nieuwe wereld, de wereld achter het woord miskraam.
Miskraam
Een miskraam is het spontane verlies van een ongeboren kind tot de grens van 16 weken. Vaak is er sprake van een aanlegstoornis bij het kindje, soms is er iets aan de hand bij de moeder. De miskraam komt vaak spontaan op gang of is al op gang gekomen. Het kan ook zo zijn dat artsen het verstandig vinden om de bevalling op te wekken, omdat het beter voor de gezondheid van de moeder is om zo snel mogelijk te bevallen. Als het mogelijk is, neem dan afscheid. Vang het vruchtje thuis op of vraag in het ziekenhuis om te mogen kijken. Fysiek afscheid nemen is belangrijk, maar in geval van een curettage of stolselverlies meestal niet mogelijk.
Je lichaam na de miskraam
Na een miskraam moet je lichaam herstellen. Hoe lang dit duurt hangt af van het stadium van de zwangerschap. Je kunt bloedverlies hebben, dit is vaak minder heftig dan na een voldragen zwangerschap. Het houdt zo’n 3 weken aan en wisselt vaak in hevigheid. Ook kun je je moe voelen, doordat je lichaam herstelt en geestelijk ben je aan het verwerken wat je overkomen is. Neem zoveel mogelijk de rust die nodig is.
Gevoelens van verdriet en verwarring
Ondanks het prille stadium van de zwangerschap, is dit verlies hevig voor de ouders. Vaak is er onbegrip voor het verdriet van de ouders. Reacties als; ‘het was nog maar pril’, ‘je weet nu wel dat je zwanger kunt worden’ of ‘de natuur heeft zijn werk gedaan’, zorgen ervoor dat je zou kunnen denken dat jouw gevoelens overdreven zijn.
Wanneer je een kindje verliest, ongeacht het stadium van de zwangerschap, rouw je om dit kindje. Je neemt afscheid van het toekomstplaatje dat is ontstaan door de zwangerschap. Het is normaal om hier verdrietig of boos om te zijn of schuldgevoelens te ervaren. Neem je tijd om dit verlies te verweven in je leven. Stel vragen aan deskundigen, probeer te achterhalen of jouw schuldgevoelens kloppen. Huil om wat was en wat er niet zal zijn.
Heb je het gevoel dat het zelf niet lukt om het leven weer op te pakken? Zoek dan begeleiding. Bij de huisarts of gynaecoloog kunnen ze je meer vertellen. Jouw gevoelens mogen er zijn, bij voor jezelf zorgen hoort ook het vragen van hulp.
Toekomst
De toekomst ziet nu anders uit, maar je pakt het leven straks weer op. Kijk naar je dromen en of ze nog passen in hoe je leven er nu uitziet. Blijf met je partner in gesprek en stel je vragen aan een deskundige. Vol hoop op weg naar een andere, maar mooie toekomst. Met jullie kindje warm in gedachten.
